- шинчыме
- Г. сӹ́нзӹ мӹ1. прич. от шинчаш III.2. в знач. сущ. знание; знаемое; то, что знает кто-л. Мый мо шинчымем гына ойлем. Н. Лекайн. Я говорю только то, что знаю. (Савак марий) тендан кӱ дынь толын шинчеш, кунаре шинчымыдам умылкален налеш. Д. Орай. Саваковский мужик сядет рядом с вами, выяснит, сколько вы знаете.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.